Vienna Airport

Ik zit nu ongeveer twee uur op de luchthaven van Wenen te wachten op mijn aansluiting naar New Delhi om 13u35. Ik heb net ontdekt dat je hier gratis online kunt gaan met je computer. Op zo’n moment ben ik ongelooflijk dol op de moderne informatie-technologie. Je kan al doen wat je wilt, e-mails nakijken, mensen zoeken op MSN om je bezig te houden of je Facebook profiel updaten. Alles waar een jong mens tegenwoordig bijna fulltime mee bezig is. Lang leve het World Wide Web.

De luchthaven van Wenen is veel groter dan ik mij had voorgesteld. En je vindt er werkelijk alles. Van de duurste designermerken waar je nog even snel kan binnenspringen om een nieuw kostuum van Hugo Boss te kopen tot de kleinste krantenwinkel waar je kan kiezen tussen LeSoir, The New York Times en een varieteit aan Oostenrijkse dagbladen. Helaas kennen ook deze kleine krantenwinkels de luchthavenprijzen. Ik betaalde net €2,50 voor een flesje Evian water van 33cl en €4,90 voor een sandwich! Menig Indiër zou me serieus uitlachen. Ah ja, een mens moet eten en drinken en gelukkig ga ik de rest van het jaar bijlange zoveel geld niet moeten uitgeven aan flesjes water of sandwiches. Wat wel een beetje vreemd is: de controle met de scanners en de metaaldetectors staat hier niet ergens centraal waar iedereen doormoet, maar aan elke aparte gate staat zo een post. Het vermijdt wel de ellelange rijen zoals ik daarstraks heb gehad in de luchthaven van Zaventem, maar dat kan toch nooit kostefficiënt zijn? Ik heb trouwens heel mijn handtas moeten laten uitladen aan de controle in Zaventem. Uiteraard hoef ik er niet bij te vertellen dat ik mijn maxi model bijhad en dat ding minstens 10 kilo woog van al de spullen die ik er had ingepropt en ze dus ook niet direct leeg was. Al mijn boeken werden bekeken en uitgeschud, deodorant en tandpasta werden opengedraaid en mijn zwarte anijssnoepjes wekten zeer veel argwaan. Nadat ze helemaal leeg geladen was en veilig verklaard, mocht ik ze uiteraard zelf weer inladen.

Nog 2u45 te gaan voor mijn vliegtuig richting New Delhi opstijgt. Er zitten ondertussen een paar oude Indische vrouwen vlakbij. Ik krijg nu al een voorproefje van het fantastische kleurenpalet dat doorgaans hun kledij en juwelen versiert en de heerlijke van je tong rollende klanken van de Hindi taal. Laat dat vliegtuig maar komen