Ik heb de laatste tijd nogal regelmatig (terecht) naar mijn voeten gekregen dat er niet veel meer op mijn blog verschijnt :). Waarvoor dank aan Vanessa, Elly, Fabienne, Sabrina, Bert, Lotte en alle anderen die mijn oververmoeide en hangover brein momenteel vergeten.
Ik heb niet veel tijd gehad om veel te bloggen, voornamelijk door mijn job. Nu ik een deftige job heb waar ik ook effectief moet werken zijn de dagen te kort. Jammer genoeg zit ik telkens een uur op de bus om op het werk of thuis te geraken dus na een werkdagje schieten er niet veel uurtjes meer over natuurlijk. Komt daar nog eens bij dat die internetverbinding thuis echt wel een hopeloze zaak aan het worden is... ja... what can I saw.. uiteraard zijn ook mijn weekends gevuld met massa's zeer interessante dingen waardoor er helemaal geen tijd meer overblijft om te bloggen.. helaas helaas..
Bon, een eerste opmerking, Sinterklaas is ons vergeten! De brave oude man met zijn zwarte pieten passeert niet in India! Hoe durft hij! Ronduit schandalig. Wees maar zeker dat ik mij tot de verantwoordelijke ombudsdienst zal wenden!
Helaas moet ik weer voort dames en heren, maar ik beloof plechtig dat ik zeer snel een uitgebreider bericht zal posten.
For now, life is good, especially in India. De zon schijnt, Sofie lacht en ze vertikt het van naar huis te komen :)
En aftellen naar Thailand!!!!!
woensdag 9 december 2009
vrijdag 30 oktober 2009
Pushkar
Hey iedereen
dit weekend gaan we naar Pushkar met ongeveer 15 mensen. Het is daar de jaarlijkse camel fair. Er gaan duizenden en duizenden mensen zijn en minstens evenveel kamelen. Het wordt ongetwijfeld een geweldig kleurrijk gebeuren. De foto's en filmpjes (die zeer talrijk zullen zijn met 15 mensen) volgen snel op facebook ;)
xx
dit weekend gaan we naar Pushkar met ongeveer 15 mensen. Het is daar de jaarlijkse camel fair. Er gaan duizenden en duizenden mensen zijn en minstens evenveel kamelen. Het wordt ongetwijfeld een geweldig kleurrijk gebeuren. De foto's en filmpjes (die zeer talrijk zullen zijn met 15 mensen) volgen snel op facebook ;)
xx
donderdag 22 oktober 2009
laatste nieuwtjes
Hallo iedereen
Het is een tijdje geleden dat ik nog geblogd heb, maar er is ook niet echt veel interessants gebeurd deze week. Vandaag zijn ze internet komen installeren op de flat en met een beetje geluk zal het vanavond werken. Keep your fingers crossed .
Vrijdag heb ik een sollicitatiegesprek. Het is voor een job als leraar en vertaler Frans-Engels. Het kan wel eens interessant zijn want als ik terug ben in September ga ik mij inschrijven bij de UA voor de leraaropleiding… nog een jaartje unief dus ;). Een Indische ervaring in lesgeven kan alleen maar interessant zijn. Ik ga wel serieus moeten onderhandelen. Ze bieden momenteel maar 2/3 van mijn huidig zielig loon en dat kan niet. Ik weet van een andere aiesec intern dat ze mij echt wel willen dus ik zit wel in een redelijke positie om te onderhandelen. We shall see en ik hou jullie op de hoogte.
Dit weekend was Diwali weekend in India. Het is zoals Kerstmis bij ons. Veel lichtjes, veel cadeautjes en veel lawaai en vuurwerk op straat. In tegenstelling tot bij ons duurt Diwali vijf dagen. De belangrijkste is de derde, die was zaterdag. Bella en ik waren uitgenodigd bij een collega van op werk om het feest met haar familie te vieren. Het was heel interessant. We hebben mee gebeden en we werden ook gezegend en kregen een rode stip op ons voorhoofd. Daarna hebben we met de familie gegeten en we hebben ook cadeautjes uitgewisseld. Het was echt wel fijn om dat zo authentiek mee te maken. En je krijgt er zo veel goesting voor Kerstmis voor… ik ben dol op Antwerpen in de kerstsfeer.
Dit jaar doe ik beter, ik zal in Thailand zitten voor kerst en nieuwjaar. De tickets uit India naar Thailand zijn belachelijk goedkoop en een paar onder ons hebben beslist eerst naar het zuiden van Thailand te gaan en dan Oudjaar in Bangkok te gaan vieren.. lekker decadent ;).
Bon ik ben er weer mee weg want ik zit op het werk en eigenlijk feitelijk zou ik iets moeten aan het doen zijn ;)
Tot binnenkort!
Het is een tijdje geleden dat ik nog geblogd heb, maar er is ook niet echt veel interessants gebeurd deze week. Vandaag zijn ze internet komen installeren op de flat en met een beetje geluk zal het vanavond werken. Keep your fingers crossed .
Vrijdag heb ik een sollicitatiegesprek. Het is voor een job als leraar en vertaler Frans-Engels. Het kan wel eens interessant zijn want als ik terug ben in September ga ik mij inschrijven bij de UA voor de leraaropleiding… nog een jaartje unief dus ;). Een Indische ervaring in lesgeven kan alleen maar interessant zijn. Ik ga wel serieus moeten onderhandelen. Ze bieden momenteel maar 2/3 van mijn huidig zielig loon en dat kan niet. Ik weet van een andere aiesec intern dat ze mij echt wel willen dus ik zit wel in een redelijke positie om te onderhandelen. We shall see en ik hou jullie op de hoogte.
Dit weekend was Diwali weekend in India. Het is zoals Kerstmis bij ons. Veel lichtjes, veel cadeautjes en veel lawaai en vuurwerk op straat. In tegenstelling tot bij ons duurt Diwali vijf dagen. De belangrijkste is de derde, die was zaterdag. Bella en ik waren uitgenodigd bij een collega van op werk om het feest met haar familie te vieren. Het was heel interessant. We hebben mee gebeden en we werden ook gezegend en kregen een rode stip op ons voorhoofd. Daarna hebben we met de familie gegeten en we hebben ook cadeautjes uitgewisseld. Het was echt wel fijn om dat zo authentiek mee te maken. En je krijgt er zo veel goesting voor Kerstmis voor… ik ben dol op Antwerpen in de kerstsfeer.
Dit jaar doe ik beter, ik zal in Thailand zitten voor kerst en nieuwjaar. De tickets uit India naar Thailand zijn belachelijk goedkoop en een paar onder ons hebben beslist eerst naar het zuiden van Thailand te gaan en dan Oudjaar in Bangkok te gaan vieren.. lekker decadent ;).
Bon ik ben er weer mee weg want ik zit op het werk en eigenlijk feitelijk zou ik iets moeten aan het doen zijn ;)
Tot binnenkort!
zaterdag 10 oktober 2009
Kuisen zoals je nog nooit gekuisd hebt...
Het is een hele productieve dag geweest. Ik ben met Sergio een koelkast gaan kopen. Een mooie nieuwe rode. Ze is zo mooi.. ik zou ze al bijna mee naar huis nemen :) We hebben ook een kleerkast gekocht voor mij en de gas is in orde dus ik kan beginnen koken :D
En toen deed ik de ontdekking van het jaar... een man die kan kuisen en ik bedoel echt wel serieus kuisen. Oma zou er trots op zijn. Sergio heeft mee alles aan het kuisen geweest in het nieuwe appartement zonder dat ik hem ook maar iets heb gevraagd. De ramen waren niet meer gekuisd sinds ze geplaatst waren en gezien er overal kleine tralies voor staan is het niet echt praktisch om ze te kuisen. Hij heeft gedweild, geveegd, stof afgenomen, nog meer gedweild, mijn ventilator gekuisd, de badkamer gekuisd en dan is hij beginnen afwassen... Ja dames echt waar, hij heeft zelfs de randjes van de plintjes gekuisd bij het dweilen :D Ik had foto's moeten nemen... Het was zo mooi :) en het was zeer ironisch gezien hij zwart is... :) De buren stonden allemaal op hun terassen naar ons te kijken: de bleekscheet en de zwarte die ramen en balkon aan het kuisen waren.. hilariteit alom :)
En toen deed ik de ontdekking van het jaar... een man die kan kuisen en ik bedoel echt wel serieus kuisen. Oma zou er trots op zijn. Sergio heeft mee alles aan het kuisen geweest in het nieuwe appartement zonder dat ik hem ook maar iets heb gevraagd. De ramen waren niet meer gekuisd sinds ze geplaatst waren en gezien er overal kleine tralies voor staan is het niet echt praktisch om ze te kuisen. Hij heeft gedweild, geveegd, stof afgenomen, nog meer gedweild, mijn ventilator gekuisd, de badkamer gekuisd en dan is hij beginnen afwassen... Ja dames echt waar, hij heeft zelfs de randjes van de plintjes gekuisd bij het dweilen :D Ik had foto's moeten nemen... Het was zo mooi :) en het was zeer ironisch gezien hij zwart is... :) De buren stonden allemaal op hun terassen naar ons te kijken: de bleekscheet en de zwarte die ramen en balkon aan het kuisen waren.. hilariteit alom :)
dinsdag 6 oktober 2009
Sanwal Nagar, here we are!
We hebben vannacht de eerste nacht in ons nieuwe appartement doorgebracht. Ik in mijn nieuwe bed, Daniel helaas op de marmeren vloer want het tweede bed was nog niet beschikbaar… Desondanks hebben we beide super goed geslapen en het was een ware zaligheid om ALLEEN wakker te worden in een LEGE kamer met alleen je eigen spullen en om dan de woonkamer binnen te stappen en wederom alleen te zijn en in alle rust te kunnen wakker worden. Ons meubilair bestaat momenteel uit 1 bed, een ooit witte tuintafel en vier tuinstoelen. Zeer triestig, maar het heeft ons humeur niet kunnen verpesten
We zijn deze ochtend gaan winkelen voor huisraad en voor een kleine 30 euro hebben we nu bestek, borden, tassen, potten en pannen, vuilbakken, een wcborstel, grote lepels, spatels etc. Morgen zullen we een gasvuur hebben en dan kunnen we beginnen koken!
Eén van de meubelwinkels waar we regelmatig voorbij rijden is uitverkoop aan het doen, dus we zullen daar morgen eens gaan kijken voor een goedkope sofa en een kleerkast.
Internet hebben we nog niet en dat zal nog wel een week duren dus oma en mama, begin weer niet te flippen als jullie mij bijna een week niet horen want geen internet betekent ook geen skype. Op het werk wordt dit geblokt en ik kan e rook mijn gewone mail niet nakijken. Als er iets is stuur het dan naar mijn vub adres of bel op mijn Indische nummer.
Eens we deftig geinstalleerd zijn zal ik weer een filmpje maken en op facebook zetten zodat iedereen kan meegenieten van mijn stukje Indische hemel op Indische grond ;)
We zijn deze ochtend gaan winkelen voor huisraad en voor een kleine 30 euro hebben we nu bestek, borden, tassen, potten en pannen, vuilbakken, een wcborstel, grote lepels, spatels etc. Morgen zullen we een gasvuur hebben en dan kunnen we beginnen koken!
Eén van de meubelwinkels waar we regelmatig voorbij rijden is uitverkoop aan het doen, dus we zullen daar morgen eens gaan kijken voor een goedkope sofa en een kleerkast.
Internet hebben we nog niet en dat zal nog wel een week duren dus oma en mama, begin weer niet te flippen als jullie mij bijna een week niet horen want geen internet betekent ook geen skype. Op het werk wordt dit geblokt en ik kan e rook mijn gewone mail niet nakijken. Als er iets is stuur het dan naar mijn vub adres of bel op mijn Indische nummer.
Eens we deftig geinstalleerd zijn zal ik weer een filmpje maken en op facebook zetten zodat iedereen kan meegenieten van mijn stukje Indische hemel op Indische grond ;)
maandag 5 oktober 2009
Jaipur & Agra
Dit weekend ben ik met Daniel, Alexandra en Chrissy naar Jaipur en Agra geweest. Jaipur is ‘de roze stad’. Ze werd volledig roos geschilderd voor het bezoek van de prins van Wales in 1875. Zelf vind ik het een beetje gek dat ze roze kiezen om een Europese monarch te eren. Het is te zeggen, als het een prinses was zou het niet zo vreemd zijn, maar ik weet niet of de prins zo gelukkig was met het roze kleurtje. Maar ja, het gaat om het gedacht he ;). Het was wel mooi om te zien, maar ik denk dat ze dringend de verfborstels nog eens moeten boven halen want het roos begint een beetje te vervagen. Het was wel een fijne stad, maar niet zo spectaculair. Zoals veel dingen hier in India was ook Jaipur zwaar overroepen. Het is wel echt een hemel voor goudsmeden, je vindt er de ene winkel naast de andere met edelstenen en halfedelstenen, zilveren kralen en andere toebehoren. Het enige problem is dat de winkeliers je ook schaamteloos in het zak zetten. Als je geen specialist bent, ga je gegarandeerd met overprijsde dingen naar huis.
Het hotel in Jaipur was zeer goed. Een echte aanrader. Het was zeer goedkoop, maar dat kon je absoluut niet merken aan de kamers, het personeel, het restaurant of zelfs de aankleding van het hotel. Het is een familiehotel geleid door mr Singh en zijn vrouw en een goede handvol bedienden. Heel kitsch, volledig naar Indische stijl ingericht, heel proper, grote en zachte bedden, beleefd en vriendelijk personeel en een zalig dakrestaurant. Niet duur maar heel lekker. Eigenlijk was het hotel het beste aan de dag in Jaipur.
Zondag zijn we naar Agra geweest. Voor de mensen die het niet weten, daar staat dus de Taj Mahal. Nee oma, hij staat niet in Delhi, hij staat in Agra en heeft daar sinds 1653 elke dag gestaan. Het heeft de hele dag geregend, maar het publiek was er niet minder om. Letterlijk duizenden mensen lopen daar rond en toch op een hele vreemde manier heb je het gevoel alsof je er helemaal alleen staat. Je kan er een fantastisch gevoel van innerlijke rust en vrede ervaren, vooral als je op je blote voeten over het platform van de taj zelf loopt. Als je het domein binnen komt krijg je een eerste zicht op het immense monument, van veraf. Met elke stap dat je dichterbij de kolos komt voel je jezelf kleiner en kleiner worden en je ontzag groter en groter. Het is een prachtmonument. Perfect sereen en harmonieus. Het is volledig symmetrisch gebouwd, met als enige uitzondering het graf van de keizer die na zijn dood naast zijn vrouw werd geplaatst. Er is geen bloem, krol, pilaar of andere versiering te veel of te weinig aan. Het is perfect. Het is majestueus en er gaat een onwaarschijnlijke kracht van uit. Je voelt je een nietig stofje in de kosmos, totaal onbelangrijk en onwetend. Volgens de legende liet de keizer het bouwen voor zijn favoriete vrouw die stierf tijdens de bevalling van hun 14de kind. Of deze legende klopt of niet, of het misschien gewoon het ultieme paradepaardje was van een machtzuchtige en ijdele keizer weet ik niet, maar er hangt een zwaar en drukkend gevoel van oprecht verdriet en pijn rond het gebouw, net omdat het zo simpel is. Het is ongekende schoonheid door eenvoudigheid. Als je de marmeren muren aanraakt voel je de hartslag van de taj. De miljoenen en miljarden mensen die hier ooit hebben gelopen en nog zullen lopen en die allemaal hun afdruk hebben achtergelaten. Mensen die komen bidden, vereren of gewoon de toerist uithangen, niemand gaat onberoerd naar huis en niemand beschouwd de taj ooit nog als een gebouw, het is een levend iets.
Om het nu iets lichter te houden, ik voelde me net Madonna. Elke vijf minuten kwamen er Indiers naar me toe “Please Madam, one picture”. Helaas was die one picture meestal one picture met elk familielid apart. Degenen die het niet durfden vragen trokken stiekem foto’s en op de duur maakten mijn vrienden er een sport van om de Indiers die net dat aan het doen waren te spotten en er zoveel mogelijk te vinden. Op zich vond ik het niet zo erg, maar ik zag er vreslijk uit: geen make-up, nat van de regen, mijn haar op half zeven… Op den duur hadden we ons vehaal helemaal uitgewerkt; ik was de prinses van Vlaanderen, Daniel zou mijn bodyguard kunnen zijn (hij heeft er het caruur best wel voor, we moeten alleen zo een zwarte bril vinden), Chrissy was mijn hofmeisje en Alex mijn prive fotograaf. Elke Belg en elke Europeaan zou strijk liggen bij dit verhaal, maar ik verzeker je, er is geen enkele Indier die er niet zou intrappen. Nodeloos te zeggen dat dat een van deze weken wel eens zal worden uitgetest… ;)
Het hotel in Jaipur was zeer goed. Een echte aanrader. Het was zeer goedkoop, maar dat kon je absoluut niet merken aan de kamers, het personeel, het restaurant of zelfs de aankleding van het hotel. Het is een familiehotel geleid door mr Singh en zijn vrouw en een goede handvol bedienden. Heel kitsch, volledig naar Indische stijl ingericht, heel proper, grote en zachte bedden, beleefd en vriendelijk personeel en een zalig dakrestaurant. Niet duur maar heel lekker. Eigenlijk was het hotel het beste aan de dag in Jaipur.
Zondag zijn we naar Agra geweest. Voor de mensen die het niet weten, daar staat dus de Taj Mahal. Nee oma, hij staat niet in Delhi, hij staat in Agra en heeft daar sinds 1653 elke dag gestaan. Het heeft de hele dag geregend, maar het publiek was er niet minder om. Letterlijk duizenden mensen lopen daar rond en toch op een hele vreemde manier heb je het gevoel alsof je er helemaal alleen staat. Je kan er een fantastisch gevoel van innerlijke rust en vrede ervaren, vooral als je op je blote voeten over het platform van de taj zelf loopt. Als je het domein binnen komt krijg je een eerste zicht op het immense monument, van veraf. Met elke stap dat je dichterbij de kolos komt voel je jezelf kleiner en kleiner worden en je ontzag groter en groter. Het is een prachtmonument. Perfect sereen en harmonieus. Het is volledig symmetrisch gebouwd, met als enige uitzondering het graf van de keizer die na zijn dood naast zijn vrouw werd geplaatst. Er is geen bloem, krol, pilaar of andere versiering te veel of te weinig aan. Het is perfect. Het is majestueus en er gaat een onwaarschijnlijke kracht van uit. Je voelt je een nietig stofje in de kosmos, totaal onbelangrijk en onwetend. Volgens de legende liet de keizer het bouwen voor zijn favoriete vrouw die stierf tijdens de bevalling van hun 14de kind. Of deze legende klopt of niet, of het misschien gewoon het ultieme paradepaardje was van een machtzuchtige en ijdele keizer weet ik niet, maar er hangt een zwaar en drukkend gevoel van oprecht verdriet en pijn rond het gebouw, net omdat het zo simpel is. Het is ongekende schoonheid door eenvoudigheid. Als je de marmeren muren aanraakt voel je de hartslag van de taj. De miljoenen en miljarden mensen die hier ooit hebben gelopen en nog zullen lopen en die allemaal hun afdruk hebben achtergelaten. Mensen die komen bidden, vereren of gewoon de toerist uithangen, niemand gaat onberoerd naar huis en niemand beschouwd de taj ooit nog als een gebouw, het is een levend iets.
Om het nu iets lichter te houden, ik voelde me net Madonna. Elke vijf minuten kwamen er Indiers naar me toe “Please Madam, one picture”. Helaas was die one picture meestal one picture met elk familielid apart. Degenen die het niet durfden vragen trokken stiekem foto’s en op de duur maakten mijn vrienden er een sport van om de Indiers die net dat aan het doen waren te spotten en er zoveel mogelijk te vinden. Op zich vond ik het niet zo erg, maar ik zag er vreslijk uit: geen make-up, nat van de regen, mijn haar op half zeven… Op den duur hadden we ons vehaal helemaal uitgewerkt; ik was de prinses van Vlaanderen, Daniel zou mijn bodyguard kunnen zijn (hij heeft er het caruur best wel voor, we moeten alleen zo een zwarte bril vinden), Chrissy was mijn hofmeisje en Alex mijn prive fotograaf. Elke Belg en elke Europeaan zou strijk liggen bij dit verhaal, maar ik verzeker je, er is geen enkele Indier die er niet zou intrappen. Nodeloos te zeggen dat dat een van deze weken wel eens zal worden uitgetest… ;)
dinsdag 29 september 2009
Afkicken!
Het gebrek aan vlees begint zijn tol te eisen...
Het meeste dat je hier vindt is vegetarisch en het is best wel lekker als ze niet overdrijven met de chilli, maar ik ben een vleeseter.
Kip vind je hier met de kilo. Maar dan spreek ik niet van mooi voorverpakte kippefilets uit de Delhaize.. nee, je krijgt een kieken mee dat geen kop en geen pluimen meer heeft, maar daar stopt het dan ook. Als je het heel lief vraagt en ze zijn goedgezind willen ze de ingewanden er ook nog wel uithalen en ze zelfs in stukken snijden (wat best wel handig is gezien we geen deftig groot mes hebben in onze zielige aiesec keuken), maar dan heb je heel veel geluk. Dan is het zoals poel fricase maken. Kieken koken en dan beginnen de stukjes vlees eraf halen. Helaas wegen de kiekes hier de helft van wat ze in België wegen..
Maar soit, ze zijn ok van kwaliteit en smaken goed dus op dat vlak hoeven we niet te veel te klagen.
Helaas... rood vlees... onvindbaar. Enfin, onvindbaar, je vindt het wel, maar je betaalt je blauw. Ironisch niet, blauw betalen voor rood vlees... Koe mogen we niet eten, tenzij we naar de moslimbuurten gaan, maar daar gaan we liever niet heen en varkensvlees moet je hier al helemaal niet kopen want dat wordt hier heel slecht klaargemaakt en bereid. Alhoewel, als je met spoed wilt gerepatrieerd worden kan je dat natuurlijk wel doen. Je zal snel terug in België zijn met de zwaarste voedselvergiftiging die ze hier ooit gezien hebben. We zullen dus maar verder afkicken tot we volledig uit gedetoxt zijn om dan zo ziek als een hond te wezen eens terug in België en we die eerste prachtig rode steak gegeten hebben.
Ik heb net op het vtm nieuws gezien dat de Dansaertstraat onder water stond omdat er een leiding gebarsten is. De ironie... we zitten hier constant zonder water. Stuur maar op mensen! De laatste week en half is het erg met de elektriciteit en geen elektriciteit betekent helaas ook geen water gezien de waterpomp op... ja, je raadt het al, elektriciteit werkt.. :s We hebben een panne van 20u achter de rug. Vandaag was het drie uur, vijf minuten elektriciteit, een uur en half zonder, tien minuten elektriciteit en weer twee uur zonder. Bah de elektriciteitsproblemen in België! Luxeproblemen! In mijn 24 jaar heb ik mss 5 blackouts meegemaakt in België. Ik zit hier nu drie weken en half en heb er al 7 mee. En ze zijn hier serieus hoor, niet een onozele plon die springt of een uurtje geen elektriciteit omdat de distributiekast ontploft. Nee, we hebben hier pannes zoals je van zijn leven nog nooit gezien hebt. En nooit wilt zien ook niet. En je ziet al zowieso niet veel met de smog die hier hangt en om 19u is het hier stikdonker. Lang leve het continue stromend water en elektriciteitsnet van België!
Het meeste dat je hier vindt is vegetarisch en het is best wel lekker als ze niet overdrijven met de chilli, maar ik ben een vleeseter.
Kip vind je hier met de kilo. Maar dan spreek ik niet van mooi voorverpakte kippefilets uit de Delhaize.. nee, je krijgt een kieken mee dat geen kop en geen pluimen meer heeft, maar daar stopt het dan ook. Als je het heel lief vraagt en ze zijn goedgezind willen ze de ingewanden er ook nog wel uithalen en ze zelfs in stukken snijden (wat best wel handig is gezien we geen deftig groot mes hebben in onze zielige aiesec keuken), maar dan heb je heel veel geluk. Dan is het zoals poel fricase maken. Kieken koken en dan beginnen de stukjes vlees eraf halen. Helaas wegen de kiekes hier de helft van wat ze in België wegen..
Maar soit, ze zijn ok van kwaliteit en smaken goed dus op dat vlak hoeven we niet te veel te klagen.
Helaas... rood vlees... onvindbaar. Enfin, onvindbaar, je vindt het wel, maar je betaalt je blauw. Ironisch niet, blauw betalen voor rood vlees... Koe mogen we niet eten, tenzij we naar de moslimbuurten gaan, maar daar gaan we liever niet heen en varkensvlees moet je hier al helemaal niet kopen want dat wordt hier heel slecht klaargemaakt en bereid. Alhoewel, als je met spoed wilt gerepatrieerd worden kan je dat natuurlijk wel doen. Je zal snel terug in België zijn met de zwaarste voedselvergiftiging die ze hier ooit gezien hebben. We zullen dus maar verder afkicken tot we volledig uit gedetoxt zijn om dan zo ziek als een hond te wezen eens terug in België en we die eerste prachtig rode steak gegeten hebben.
Ik heb net op het vtm nieuws gezien dat de Dansaertstraat onder water stond omdat er een leiding gebarsten is. De ironie... we zitten hier constant zonder water. Stuur maar op mensen! De laatste week en half is het erg met de elektriciteit en geen elektriciteit betekent helaas ook geen water gezien de waterpomp op... ja, je raadt het al, elektriciteit werkt.. :s We hebben een panne van 20u achter de rug. Vandaag was het drie uur, vijf minuten elektriciteit, een uur en half zonder, tien minuten elektriciteit en weer twee uur zonder. Bah de elektriciteitsproblemen in België! Luxeproblemen! In mijn 24 jaar heb ik mss 5 blackouts meegemaakt in België. Ik zit hier nu drie weken en half en heb er al 7 mee. En ze zijn hier serieus hoor, niet een onozele plon die springt of een uurtje geen elektriciteit omdat de distributiekast ontploft. Nee, we hebben hier pannes zoals je van zijn leven nog nooit gezien hebt. En nooit wilt zien ook niet. En je ziet al zowieso niet veel met de smog die hier hangt en om 19u is het hier stikdonker. Lang leve het continue stromend water en elektriciteitsnet van België!
Abonneren op:
Posts (Atom)
